Blog del Instituto Cervantes de Bruselas

 Club de Lectura

Roberto Bolaño, Llamadas telefónicas

martes, 29 de abril, de 19 a 21 h.         Coordina: Hugo Rodríguez

Decía Hemingway que un buen relato debe ser como un iceberg; lo que se ve es siempre menos que lo que queda oculto bajo el agua, y otorga intensidad, misterio, fuerza y significación a lo que flota en la superficie. Los cuentos de Llamadas telefónicas, el libro al que dedicamos nuestra próxima sesión cumplen con tal premisa, pero también se sustentan en una afirmación que hace el autor en uno de ellos: la cultura es la realidad. Y así es, al menos en su territorio literario: relatos abiertos, nada previsibles, donde lo que está más allá de la historia que se cuenta –siempre apasionante–, el enigma que hay que desvelar, subyace a lo escrito; donde en cada uno de ellos hay una figura inscrita en la trama del tapiz que hay que descubrir, una figura en la que realidad y ficción se imitan la una a la otra. (+)

  Club de Lecture

Roberto Bolaño, Llamadas telefónicas

mardi, 29 avril, de 19 à 21 h.

Hemingway disait qu’une bonne histoire devrait être comme un iceberg; ce qui se voit est toujours une partie de ce qui reste occulte sous l’eau, et cela ajoute de l’intensité, du mystère, de la force et du sens à ce qui reste visible à la surface. Les comptes de  Llamadas telefónicas, le libre qui est l’objet de notre prochaine séance, suivent cette logique et soutiennent  l’affirmation suivante de l’auteur: la culture est la réalité. Et cela s’avère réel au moins dans le territoire littéraire de l’écrivain: comptes toujours ouverts, aucunement prévisibles, où ce qui est au-delá de l’histoire racontée –toujours passionante–, l’énigme qui doit être résolu, sousligne l’histoire écrite; chaque personnage cache une figure inscrite dans un tapis qu’il faut découvrir, une figure dans laquelle la réalité et la fiction s’imitent.  (+)

Leesclub

Roberto Bolaño, Llamadas telefónicas

dinsdag, 29 april, van 19 tot 21 u.

Hemingway vertelde ooit dat een goed verhaal als een iceberg was; hetgeen je te zien krijgt, is steeds een topje van wat onder water verborgen blijft, en verleent intensiteit, mysterie, kracht en zin aan het zichtbare gedeelte. De verhalen van  Llamadas telefónicas, het boek waar we de volgende bijeenkomst aan wijden, voldoen aan deze premisse en tegelijk ook aan een bewering van de schijver : cultuur is een realiteitsvorm. En dat blijkt uit zijn letterkundig territorium : open verhalen, onvoorspelbaar, waar er meer doorschemert dan het verhaal laat vermoeden –steeds prikkelend–, het mysterie dat doorgrond moet worden zindert onderhuids; er zijn steeds personnages binnen dit weefsel die ontdekt moeten worden en waarbij realiteit en fictie in mekaar verweven zijn.  (+)