Blog del Instituto Cervantes en Utrecht

Por Mayke Merkx, alumna de español y colaboradora en la biblioteca del Instituto Cervantes de Utrecht.

Het Instituto Cervantes in Utrecht organiseert een reeks gesprekken over grote Europese denkers. Op donderdag 4 juni 2015 is het symposium: Klassieke stemmen voor een onzeker heden: Erasmus en het humanisme in de 21ste eeuw.

In dit artikel ligt het accent op Erasmus als een denker en zijn relatie met Spanje. Waarom was hij zo populair in heel Europa? Welk boek was in Europa populair; zijn boek Lof der Zotheid of was het Enchiridion. Zijn relatie met Spanje was slecht, maar hij was wel erg populair in Spanje. Wat was hiervoor de reden?

Biografie Desiderius Erasmus Roterdamus
De exacte geboortedatum van Erasmus is onbekend net zoals zijn geboorteplaats. Over het algemeen wordt ervan uitgegaan dat hij werd geboren rond 1466 in Gouda of Rotterdam. Hij overleed in Bazel op 12 juli 1536 en is begraven in de kathedraal van Bazel. De ouders van Erasmus woonden in Gouda en waren niet getrouwd omdat zijn vader een priester was. Hierdoor was hij een onwettig kind, in die tijd was dit een schande. Erasmus reist veel door Europa en verblijft enige tijd in Engeland, Frankrijk, België, Zwitserland, Italië en Duistland.

Omstreeks 1484 overleden zijn ouders vrij kort na elkaar. Hij werd opgevoed door voogden. Zij overtuigden hem om in 1487 in te treden in het klooster Stein bij Gouda van de orde van de Augustijner monniken. In 1492 werd hij tot priestergewijd. Eén jaar later werd hij secretaris van de bisschop van Kamerijk. Hij reist veel met hem door de Zuidelijke Nederlanden. In 1495 gaat Erasmus naar Parijs om theologie te studeren. Hij verblijft een halfjaar in Engeland waar hij onder andere de bekende humanist Thomas More, de schrijver van Utopia, ontmoet.

In 1506 vertrekt Erasmus naar Italië om theologie in Turijn te studeren. Hij gaat ook naar Venetië, Padua en Napels om over het geloof te praten. In 1509 reist hij terug naar Engeland en vertelt hij in een brief aan More dat hij een idee heeft voor een nieuw boek, Lof der Zotheid. Tijdens zijn reis werkt hij aan dit boek dat in 1511 wordt gepubliceerd. Huizinga beschouwt het als zijn beste werk. “want eerst waar humor deze geest doorlichtte, werd hij waarlijk diepzinnig. In de Lof der Zotheid gaf Erasmus iets wat geen ander dan hij aan de wereld had kunnen geven”.

Het jaar 1516 is een hoogtepunt in het leven van Erasmus. Hij wordt benoemd tot raadsheer van Karel V, heer der Nederlanden en koning van Spanje. Het is een eretitel waarvoor hij geld ontvangt. Als dank schreef hij Institutio principis christiani, een “traktaat over de opvoeding van de christenvorst”. De christelijke machthebbers moeten zich niet alleen laten leiden door publieke zaken maar ze moeten ook handelen in overeenstemming met de waarden van een humaan en christelijk leven. Door dit traktaat werd Erasmus bekender in Spanje. In dit jaar werd ook de herziening van het Nieuwe Testament in het Grieks met Latijnse vertaling, geschreven door Erasmus, in Bazel gepubliceerd.

Een jaar later, in 1517, krijgt hij het verzoek om naar de universiteit van Alcalá de Henares in Spanje te komen. Erasmus heeft geen zin om naar Spanje te gaan. Op 10 juni schreef hij in een brief aan Thomas More: “Non placet Hispania” («Spanje bevalt me niet”).

Erasmus over Spanje
Erasmus minacht Spanje en laat dit vaak blijken. Regelmatig zegt hij dat Spanje een land vol joden en idioten is. In een brief op 1 november 1519 aan Jan Šlechta in Bohemen laat hij nogmaals zijn tegenzin blijken: “Dat er zich Joden in jullie midden bevinden, is niet uitzonderlijk: het is wellicht net zo in delen van Italië en de rest van Duitsland, maar in het bijzonder in Spanje». Hij krijgt ruzie met de Spaanse bijbelgeleerden Diego López Zúñiga en Sancho Carranza de Miranda. Zij vinden dat zijn vertaling van het Nieuwe Testament vol Hollandse stomheid staat, dit komt door het onmatige gebruik van boter en bier. Erasmus beantwoordt deze aantijgingen dat zij vreemdelingen zijn, joden of halve Moren, en van het onderwerp niets afweten.

In Spanje leefden meer dan 500 jaar lang drie geloven naast elkaar, Christendom, Jodendom en de Islam. In 1492 werden de laatste Moren uit Spanje verdreven en werd het Christendom de officiële godsdienst. Er ontstond een conflict en politieke intolerantie met de oorspronkelijke Christenen enerzijds en de recent bekeerden Christenen anderzijds. Eén van de uitingen hiervan waren de «Spaanse statuten over de zuiverheid van het bloed». Hiermee probeerde men de “verjoodsing” van de samenleving tegen te gaan.

In die tijd leidde een Joodse of Moorse afkomst tot een sociaal isolement. De nieuwe christenen, die leden onder deze sociale ongelijkheid, zochten hoop in de interpretatie van Erasmus van het christendom, omdat hij streefde naar broederschap van de mensheid. In Spanje vielen Erasmus’ ideeën op vruchtbare bodem vanwege dit geloofsconflict. In essentie is het gedachtengoed van Erasmus een religieuze beweging, maar in Spanje krijgt het een politieke, sociale en culturele dimensie. Deze verder ontwikkelde ideeën van Erasmus worden in Spanje “Erasmismo” genoemd. Erasmus was Nederlander maar het “Erasmismo” is Spaans, volgens Abellán

Enchiridion
In Nederland is Erasmus vooral bekend door zijn boek Lof der zotheid. In Europa wordt hij meer gewaardeerd voor zijn boek Enchiridion (handboek voor de christenstrijder) gepubliceerd in 1503. In het Enchiridion beschrijft Erasmus zijn standpunten over de religieuze praktijk.

Het is in de eerste plaats een pleidooi voor een sobere, algemeen christelijke levenshouding. Hij probeert een soort “kunst der vroomheid” te geven. Hij wil het christendom veranderen van het zichtbare naar het onzichtbare, want ware vroomheid is niet uiterlijk maar innerlijk. Volgens Erasmus wordt er teveel waarde gehecht aan ceremoniën en formaliteiten zoals bedevaarten, processies, heiligen en reliekverering. Zijn kritiek op de kerk en zijn vertegenwoordigers is samen te vatten in een paar woorden: «Monachtus non est pietas», “Het kloosterleven is niet hetzelfde als vroomheid”. Dit zinnetje staat op de laatste pagina van het boek in de epiloog en is ontelbare keren bediscussieerd.

Enchiridion in Spanje
In Spanje is het boek erg populair. De schrijver Bataillon van het boek Erasmo y España spreekt over een “erasmiaanse invasie”. Het werd gelezen aan het hof van de keizer, in steden, kerken en kloosters en zelfs in herbergen onderweg. Toch was Erasmus niet populair onder de Franciscaner en Dominicaner monniken.

Veelzeggend is dat het werk van Erasmus werd uitgegeven door de universiteit in Alcalá de Henares, die is opgericht door kardinaal Cisneros, hoofdpersoon uit de Spaanse renaissance. De verandering van het christendom zoals verkondigt door Erasmus vallen gedeeltelijk samen met de humanistische ideeën van deze Universiteit. Daar had Erasmus aanvankelijk ook de meeste bewonderaars. In maart 1525 kreeg de universiteit het recht om Enchiridion (El Enchiridion o Manual del caballero Cristiano) uit te geven in Spanje. Dit is twintig jaar na de eerste publicatie van het boek, enigszins laat maar het werd een bestseller en werd voortdurend herdrukt.

Juan Maldonado, een van Erasmus’ bewonderaars, schreef in september 1526 dat de drukkers weliswaar duizenden exemplaren op de markt brachten maar de vraag desondanks niet konden verwerken. De vertaler van het werk, Alonso Fernández de Madrid, kon zijn enthousiasme niet bedwingen. “Overal heeft men de Spaanse versie van het Enchidrium in handen. Mensen van alle standen lezen het. En ook al heeft men van Erasmus nog nooit gehoord, dankzij dit boek ligt zijn naam op ieders lippen”. “Geen waar verkoopt op dit moment in Spanje beter dan het werk van Erasmus” merkte Gattinara’s secretaris in een brief aan zijn collega in Vlaanderen op. En hij voegde eraan toe: “en dat dankzij de monniken”.

Erasmus´ tegenstanders
Ondanks de populariteit van dit boek zijn er ook tegenstanders, de Augustijner en Franciscaner monniken. In 1527 dienden zij een aanklacht tegen Erasmus in bij de Inquisitie. Erasmus werd beschuldigd van ketterij en dwaling. De groot Inquisiteur, de Koning, de aartsbisschoppen van Sevilla en Toledo waren voorstanders van Erasmus’ werk. Tijdens een conferentie in Valladolid in de zomer van 1527 zouden de aanklachten worden besproken maar door pestgevaar werd het uitgesteld. Ze kwamen echter nooit bijeen en de hele zaak werd vergeten.

In 1536 publiceerde Miguel de Eguía, de Spaanse uitgever van het werk van Erasmus, een pamflet. Hierin werden de dogma’s van de Kerk verdedigd tegen de godslastering van Luther en de ketterse ideeën van Erasmus. Vanaf dat moment wordt het werk van Erasmus in Spanje minder gepubliceerd. Spoedig werd zijn werk zelfs verboden. De eerste keer gebeurde dit in september 1537 met de Colloquia met als argument dat de vertaling slecht zou zijn en hij pleitbezorger van Luther was. In de jaren vijftig van de zestiende eeuw werd het volledige werk van Erasmus verboden. Vanaf 1556 is er een ondergrondse beweging.

Praktische informatie over het symposium:
Donderdag 4 juni om 19.00 uur
Klassieke stemmen voor een onzeker heden: Erasmus van Rotterdam en het humanisme in de 21e eeuw.

Por Isabel-Clara Lorda Vidal, directora del Instituto Cervantes Utrecht

Como cada año el Instituto Cervantes celebra el Día E, día del español, en Madrid y en todas sus sedes del mundo. Un día festivo que inició su andadura hace siete años y que celebra la vitalidad del español como lengua de comunicación internacional y la riqueza y vasta cultura de un idioma hablado por mas de 500 millones de personas.

La cita este año es el sábado 20 de junio. El Instituto Cervantes de Utrecht se suma  a esta celebración con un variado programa de actividades para todos los públicos en colaboración con diversas instituciones españolas y latinoamericanas.

Se inicia la jornada a las 12 de la mañana, con una conferencia de Fernando Iwasaki, escritor peruano afincado en España, sobre el valor del español como lengua de cultura. Bajo el título de La Mancha extraterritorial, Iwasaki nos hablará de aquellos escritores que eligieron al español como lengua literaria y que construyen su obra desde lenguas y culturas distintas a las suyas. La conferencia será presentada por el embajador del Perú en La Haya, Excmo. Sr. D. Carlos Herrera.

Durante toda la jornada estará abierta al público la exposición de fotografías que reproduce la obra del paisajista mexicano Jose María Velasco y que llega a Los Países Bajos gracias a la Embajada de México. Visiones del Anáhuac recoge obra del artista realizada entre 1861 y 1910, una muestra de paisajes reales e imaginarios de un país a pinto de despuntar a la modernidad.

Los niños de 5 a 12 años disfrutarán de la jornada con un taller realizado en español y holandés sobre el español en el mundo que tendrá lugar de 14.00 a 15.00. A través del juego, conocerán aspectos geográficos, naturales y culturales de los diferentes países de habla hispana.

La música no puede faltar en una jornada festiva. Susana Raya Trío ofrecerá a las 14.00 un concierto de canciones hispanas de todos los estilos, desde la copla y el bolero hasta el pop, flamenco y rumba. Y a las 15.30 el grupo TríoE interpreta música y canciones del nuevo y viejo continente.

Para combatir la punzada de nostalgia que pueda producir la música, habrá la ocasión de alegrar los ánimos con bebidas populares de diversos países hispanos.

¡Les esperamos con ilusión el 20 de junio en el Instituto Cervantes de Utrecht!

Más información en www.cervantes.nl

Por María Nieto

Colometa is het levensverhaal van Natalia, tegen de achtergrond van de Spaanse burgeroorlog. Natalia is een eenvoudige vrouw in Barcelona, haar eerste man geeft haar de koosnaam Colometa (Duifje). We maken mee hoe Natalia verandert van een naïef, verliefd meisje in een rijpe, volwassen vrouw. Hoewel haar verhaal nergens een directe beschrijving van de gruwelijkheden van die oorlog geeft toont het wel de immense impact die een oorlog op een individu kan hebben. Het is een persoonlijk verhaal met herkenbare menselijke emoties als angst en twijfel, verdriet en wanhoop, maar ook hoop en vreugde. Het verhaal laat zien hoe deze vrouw de tand des tijds doorstaat, hoe zij zich ontwikkelt en hoe zij verandert, om uiteindelijk te worden wie zij is op de dag van haar sterven. Een bezoeker schreef over Colometa: ’Door de taal en door het spel kwamen we getroost uit de voorstelling.’

Colometa is behalve een persoonlijke en aangrijpende geschiedenis over de gevolgen van een burgeroorlog ook een ode aan de schoonheid van het leven en de kracht van de liefde. Teder en zinnelijk stoft Natalia haar verleden af, rijgt ze de beelden in het heden aan elkaar en wordt de pijn van de oorlog en haar vroeger leven als Colometa helder in haar hoofd en in haar hart. Márquez zegt in bewondering over de roman: Een mens die nog weet hoe de dingen heten heeft zijn ziel al half gered.

Op speelt Rosmarie Blaauboer de monoloog Colometa in Een aangrijpende en ontroerende voorstellingstelling gebaseerd op de roman La Plaça del Diamant van Mercè Rodoreda. Volgens Gabriel García Márquez de mooiste roman die er in Spanje na de burgeroorlog is uitgegeven. De reacties op de voorstelling variëren van ‘een indrukwekkende en ontroerende voorstelling’, tot ‘ik heb 100 minuten op het puntje van mijn stoel gezeten’.

Adres: Instituto Cervantes, Domplein 3, Utrecht
Aanvang: 28/05/2015 op 20:00 uur
Bekijk alle informatie 

Por María Nieto

Importantes editoriales holandesas han apostado por la literatura catalana. El Instituto Cervantes de Utrecht reúne el jueves 21 de mayo a las 19.00 horas a dos destacados traductores literarios, Frans Oosterholt y Pieter Lamberts, para hablar de su trabajo y trazar un panorama de la literatura catalana contemporánea. El coloquio será moderado por la profesora Anna Escofet, de la Universidad de Amsterdam.

Grandes nombres considerados clásicos contemporáneos, como Josep María de Sagarra y Narcís Oller, y autores más recientes como Miquel de Palol, Jaume Cabré, Maite Carranza, Pius Alibek y LLuis-Anton Baulenas han sido vertidos al neerlandés. ¿Qué nos aporta la lectura de sus obras? ¿Cuáles son las tendencias actuales de la narrativa catalana?

A la semana siguiente, el 28 de mayo, en homenaje a la La plaça del diamant, la famosa novela de Mercè Rodoreda, la actriz holandesa Rosmarie Blauboer interpretará el personaje de Colometa en un monólogo teatral que tendrá lugar en el Instituto Cervantes a las 20.00.

Se puede encontrar más información, también en neerlandés, en el enlace:  Clásicos contemporáneos de la literatura catalana

Por Mayke Merkx, alumna de español y colaboradora en la biblioteca del Instituto Cervantes de Utrecht.

Net zoals de bijbel heeft ieder Spaans gezin Don Quichot in de boekenkast staan. Het is ongetwijfeld het bekendste boek uit de Spaanse literatuur en ook uit de wereldliteratuur. Dit jaar is het 400 jaar geleden dat het tweede deel van Don Quichot werd gepubliceerd. Naar aanleiding hiervan zijn er veel culturele activiteiten om dit te vieren. Bij het Instituto Cervantes in Utrecht is er de lezing: Dag van Cervantes. Cervantes en de geboorte van de moderne lezer.

In dit artikel staat een korte biografie, wordt aandacht besteed aan het boek Don Quichot en in het bijzonder het tweede deel.

Wie was Cervantes?
Miguel de Cervantes Saavedra werd geboren op 29 september 1547 in Alcalá de Henares, en hij stierf in Madrid op 22 april 1616, op 58 jarige leeftijd.

Zijn vader, Rodrigo de Cervantes, was een barbier en chirurgijn die veel door het land reisde. Cervantes had een turbulent leven, het beeld van de beschouwende en teruggetrokken schrijver is niet op hem van toepassing.

Hij had veel tegenslagen in zijn leven; een aantal keren werd hij verbannen, belandde hij meerdere keren in de gevangenissen en hij had altijd schulden.

In 1569 vluchtte hij uit Madrid vanwege een duel. Na wat omzwervingen kwam hij in 1570 in Napels terecht, daar ging hij in militaire dienst bij de Spaanse marine en vocht tegen de Turken.

Bij de zeeslag bij Lepanto op 7 oktober 1571 raakte hij gewond aan zijn linkerhand waardoor hij deze niet meer kon gebruiken. Hij reisde rond in het Middellandse zee gebied. In 1575 werd zijn schip overvallen door Turkse kapers en zat hij vijf jaar gevangen in Algiers, totdat hij in 1580 werd vrijgekocht door het Broederschap van de Heilige Drie-eenheid.

In de jaren van 1587 tot 1601 werkte hij als belastinginner van de Staat in Sevilla. In 1597 belandde hij in de gevangenis als gevolg van corruptie. Toen kreeg hij het idee om het boek Don Quichot te schrijven. Andere bekende werken van Cervantes zijn: La galatea, Novelas ejemplares en Los trabajos de Persiles y Segismunda.

De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha
Het boek “De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha” is een parodie op de middeleeuwse ridderroman. In 1605 publiceerde hij het eerste deel van Don Quichot.

Het boek begint als volgt: “In een klein dorpje in La Mancha, waarvan ik de naam even vergeten ben, woonde nog niet zo lang geleden een edelman van middelbare leeftijd. Hij zal een jaar of vijftig zijn geweest. Hij was heel dun en hij had lange spillebenen en een mager gezicht.” Deze zinnen zijn onderdeel van het Spaanse cultureel erfgoed.

Het boek gaat over een onbekende gekke oude ridder, Don Quichot die besluit om alles wat hij in de ridderromans heeft gelezen in de praktijk te brengen. Hij trekt ten strijde met oude wapens op een oud paard (Rocinante) vergezeld van een analfabetische arbeider, Sancho  Panza. Ze reizen door La Mancha op zoek naar avontuur.

Tweede deel
In 1615 werd het tweede deel van Don Quichot gepubliceerd, nu 400 jaar geleden. Slechts één jaar voordat hij stierf. Wat was de aanleiding om het tweede deel te schrijven?

In het voorwoord van het tweede deel staat het volgende fragment:

“God beware me, doorluchtige dan wel vulgaire lezer, wat zul jij gretig uitzien naar dit voorwoord, waarin je denkt wraak, gescheld en geschimp aan te treffen op de maker van de tweede Don Quichot, ik bedoel hem van wie ze zeggen dat hij in Tordesillas is verwekt en in Tarragona geboren! Welnu, ik moet je uit de droom helpen, want dit genoegen zal ik je niet doen: grieven mogen in de nederigste harten woede wekken, voor het mijne moet op deze regel een uitzondering worden gemaakt.”

Dit was zijn reactie op de publicatie één jaar eerder, in 1614, van het tweede deel van Don Quichot, met als titel “Het tweede deel van de vernuftige edelman Don Quichot de la Mancha” .

Cervantes wist wie de pseudoniem Alonso Fernández de Avellaneda  gebruikte, maar het was de grootste wraak om de naam niet bekend te maken. Vermoedelijk was het Lope de Vega omdat hij jaloers was op het succes van Cervantes maar nog het meest op zijn literaire kwaliteiten.

Waarschijnlijk  betaalde Lope de Vega een middelmatige schrijver om het boek te schrijven om zo de roem van zijn vijand te schenden. Hoe dan ook zijn de lezers over de hele wereld Avallaneda eeuwig dankbaar omdat het ongetwijfeld de aanzet was voor Cervantes om het Tweede Deel af te maken.

Cervantes  kon deze literaire roof het niet tolereren. Don Quichot stierf in het laatste hoofdstuk om meer valse boeken te voorkomen.

Het tweede deel begint met het nieuwe voornemen van Don Quichot om verder te gaan met zijn avonturen samen met zijn schildknaap Sancho Panza. Zo begint het derde vertrek uit zijn dorp.

Niettemin verandert onze ridder van gedachte als hij hoort van het bestaan van een tweede deel, de bekende Don Quichot van Avallaneda, waarnaar wordt verwezen als apocrief van het tweede deel.

Hierdoor verandert onze echte Don Quichot van koers richting Barcelona. Als gevolg van deze omweg spelen veel gebeurtenissen zich af op weg door het  land van Aragon

Critici zijn van mening dat deze route het meest komische is in het tweede deel en de beste literaire kwaliteiten heeft.

Door de diepgang is het boek meer dan alleen kritiek op de ridderroman en hierdoor is het een van de meest gelezen en bewonderde boeken met miljoenen lezers over de hele wereld. De combinatie van werkelijkheid en fictie zoals in een roman  was onbekend in zijn, hierdoor is hij de grondlegger van de moderne literatuur.

Wist je dat:
“Quijotesco”  naïef-idealistisch betekent.

Cervantes en Lope de Vega in de dezelfde straat in Madrid woonden, die nu Calle Cervantes heet. Iets wat Lope de Vega verschrikkelijk zou hebben gevonden omdat hun strijd lijkt te zijn gewonnen door Cervantes.

In 1875 schreef Nietzsche dat hij Don Quichot had gelezen tijdens zijn zomervakantie en dat al zijn triestheid niets voorstelde, het boek was voor hem één bitter verhaal.

————————————————–

En la estantería de cada familia Española está el Don Quijote de Cervantes. Muchas veces al lado de la Biblia. Es sin duda alguna el libro más conocido en España y también de la literatura mundial. Hace 400 años que se publicó la segunda parte del Don quijote y con motivo de ésto hay muchas actividades culturales para celebrarlo. En el Instituto Cervantes de Utrecht tendrá lugar una conferencia: Día de Cervantes. Cervantes y el nacimiento del lector moderno

¿Quién era Miguel de Cervantes Saavedra?
Cervantes nació el 29 de septiembre de 1547 en Alcalá de Henares, y murió en Madrid el 22 de abril de 1616, a los 58 años de edad.

Su padre, Rodrigo de Cervantes, era un barbero y cirujano que viajaba mucho por todo el país. Por tanto, Cervantes tuvo una vida movida, la imagen de un escritor contemplativo y solitario no le es aplicable.

Sufrió muchos reveses en su vida, fue exiliado varias veces, preso otras y siempre tuvo deudas.

En 1569 huyó de Madrid a causa de un duelo. Vagabundeando por Italia, en 1570 llegó a Nápoles. Allí se alistó a la Armada Española para luchar contra los turcos.

El 7 de octubre de 1571 combatió en la batalla de Lepanto, donde fue herido en la mano izquierda, la cual no pudo usar nunca más. Mientras recorría todo el área mediterránea, su barco fue atacado por piratas turcos y fue encarcelado durante cinco años en Argel, antes de ser rescatado en 1580 por los frailes Trinitarios.

Entre los años 1587 y 1601 trabajó como cobrador de rentas del Estado en Sevilla. En 1597 fue encarcelado por corrupción. Fue en esta época cuando surgió la idea de escribir el Quijote.

Otras obras conocidas de Cervantes son: La galatea, Novelas ejemplares y Los trabajos de Persiles y Segismunda.

El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha
El libro El Ingenioso Hidalgo don Quijote de la Mancha es una parodia de la novela de caballería medieval. Su primera parte fue publicada en 1605.

Las primeras frases del libros son:
En un lugar de la Mancha, de cuyo nombre no quiero acordarme, no ha mucho tiempo que vivía un hidalgo de los de lanza en astillero, adarga antigua, rocín flaco y galgo corredor. Estas frases forman parte de la herencia cultural española.

El libro cuenta la historia de Alonso Quijano, quien inventa un nombre para el viejo caballero loco. Don Quijote decide que todo lo que ha leído en los libros de caballerías lo va a poner en práctica. Iba a la guerra con armas antiguas, un viejo caballo llamado Rocinante y acompañado por un trabajador analfabeto, Sancho Panza. Viajaban a través de La Mancha en busca de aventuras.

Segunda parte
En 1615 se publicó la segunda parte del Quijote, justo hace 400 años y un año antes del fallecimiento de Cervantes. ¿Cuál fue el motivo para escribirla?

En su prólogo encontramos el siguiente fragmento:

¡Válgame Dios, y con cuánta gana debes de estar esperando ahora, lector ilustre, o quiero plebeyo, este prólogo, creyendo hallar en él venganzas, riñas y vituperios del autor del segundo Don Quijote, digo, de aquel que dicen que se engendró en Tordesillas, y nació en Tarragona! Pues en verdad que no te he de dar este contento; que puesto que los agravios despiertan la cólera en los más humildes pechos, en el mío ha de padecer excepción esta regla.

Esta fue su respuesta a la publicación un año antes (en 1614), de la segunda parte del Don Quijote, titulado Segundo Tomo del Ingenioso Hidalgo Don Quijote de la Mancha.

Cervantes sabía quién usaba el seudónimo Avellaneda, pero su mayor venganza fue no revelar su nombre. Es de suponer que era Lope de Vega, porque estaba celoso del éxito de Cervantes y de su calidad literaria.

Probablemente, Lope de Vega pagó un escritor mediocre para escribir el libro con el fin de manchar la fama de su enemigo. De todos modos, seguidores de Cervantes procedentes del mundo entero estarán eternamente agradecidos a Avellaneda, porque sin duda fue el impulso que le llevó a acabar la segunda parte.

Como Cervantes no podía tolerar este robo literario, terminó la segunda parte e hizo morir a Don Quijote en el último capítulo para evitar que aparecieran más partes falsas.

La segunda parte empieza con el nuevo propósito de Don Quijote de continuar sus aventuras en compañía de su escudero Sancho Panza. Así comienza la tercera salida de su pueblo.

Sin embargo, nuestro caballero cambia de opinión cuando se entera de la existencia de una segunda parte, el famoso Don Quijote de Avellaneda, conocida como apócrifa y al que se refería en el nuevo libro.

Por ello, nuestro verdadero Don Quijote cambia su rumbo y se dirige a Barcelona. Como resultado de este rodeo, muchos eventos se desarrollan en su camino por Aragón. Muchos críticos opinan que los episodios más divertidos y con mejores cualidades literarias suceden allí.

Por su profundidad, en el libro encontramos algo más que crítica de las novelas de caballerías. Esto lo ha llevado a ser uno de los libros más leídos y admirados, con millones de lectores en todo el mundo, muchos de los cuales saben poco de este género medieval. La combinación de la realidad y la ficción como en una novela actual, era algo desconocido en su tiempo, dando lugar a la primera novela moderna.