Blog del Instituto Cervantes de Estambul

Este jueves, 30 de abril, tenemos un club de lectura especial. Por primera vez, y forzados por las circunstancias, el encuentro tendrá lugar por videoconferencia colectiva, una circunstancia que esperamos que sirva para afianzar también los lazos de los lectores ahora que se imponen eso que llaman “distancia social”.

La sesión estará dedicada a una selección de cuentos de Gabriel García Márquez. El autor colombiano, de cuyo fallecimiento se han cumplido 6 años, es autor de una de las narrativas más leídas, admiradas y comentadas de la literatura en español. Cuando hablamos de Gabo nos vienen a la mente, de forma lógica y normal, sus grandes novelas, aquellas que le llevaron al obtener el Premio Nobel de Literatura. Y sin embargo, el cuento, la narración breve está presente en la obra y la escritura de García Márquez desde el inicio de su carrera. Sus primeras producciones literarias, aparte de algunas poesías de juventud, fueron cuentos que publicó en el diario El Espectador. Desde entonces, y durante gran parte de su vida de escritor, el cuento ha formado esa otra cara de la literatura de García Márquez. Si sus novelas son la encarnación del boom de la literatura hispanoamericana, sus cuentos se engarzan asimismo en la larga tradición del cuento latinoamericano. Ambas, novelas y narraciones breves, beben de eso que el autor llamó “las pequeñas historias”. Los cuentos de GGM son pues breves e intensas dosis del arte narrativo del autor colombiano que nos producen un placer y un estremecimiento similar al de sus grandes novelas. De hecho, algunas de sus más famosas obras pueden también leerse como una serie de cuentos engarzados.

En el prólogo del volumen Doce cuentos peregrinos, describió GGM un sueño que tuvo. Y dice al final: “Sólo entonces comprendí que morir es no estar nunca más con los amigos”. Si sois amigos de la lectura, y de los buenos cuentos, no olvidéis pasaros por nuestro club de lectura. Todos vuestros amigos os esperan.

Gabriel García Márquez ÖYKÜLERİ

Bu Perşembe, 30 Nisan günü, farklı bir okuma kulübü oturumunda sizlerle buluşuyoruz. Bu, ilk defa, şartlar gereği, okuyucuların “sosyal mesafe” yi ve aynı zamanda sosyal bağlarını korumayı umduğu bir dönemde, bizlere iyi geleceğini ve hizmet edeceğini düşündüğümüz, toplu video konferans üzerinden gerçekleşecek bir buluşma olacak.

Oturumda Gabriel García Márquez’in bir dizi öyküsünü ele alacağız. Vefatının üzerinden 6 yıl geçen Kolombiyalı yazar, İspanyolca edebiyatın en çok okunan, beğenilen ve yorumlanan öykücülerinden biridir. Her ne kadar Gabo’dan bahsedildiğinde akıllara, kendisine Nobel Edebiyat Ödülü’nü de getiren dillere destan romanları gelse de, Garcia Márquez’in edebi kariyerinin başından beri eser ve çalışmalarında her daim öykü ve kısa öyküler ağırlıklı yerini korur.

Yazarın gençliğinde kaleme aldığı şiirlerin dışında, İlk edebi eserleri El Espectador adlı gazetede yayımlanır. O yıllardan itibaren yazarın hayatı boyunca öyküler, García Márquez’in ve yazınının diğer edebi yüzünü şekillendirir. Romanları Latin Amerika edebiyatındaki boom patlamasının bir uygulamasıysa, öykülerinin kökleri Latin Amerikanın uzun anlatı geleneğine dayanır. Hem romanları hem de kısa öyküleri, yazarın «Küçük Öyküler» olarak adlandırdığı kaynaktan beslenir. Garcia Márquez’in öyküleri, Kolombiyalı yazarın unutulmaz romanlarından aşina olduğumuz zevk ve heyecan veren anlatı sanatının, kısa ve yoğun dozlarda alınmasını sağlar. Aslında, en ünlü eserlerinden bazıları, sanki bir dizi öykü setiymiş gibi okunabilir.

«On İki Gezici Öykü» kitabının önsözünde, Garcia Márquez gördüğü bir rüyayı yorumlar. Ve sonunda şöyle der: «Ancak o zaman ölmenin, bir daha asla arkadaşlarla birlikte olmamak demek olduğunu anladım.» Eğer iyi okuma ve öykülerle arkadaşsanız, okuma kulübümüze uğramayı unutmayın. Tüm arkadaşların seni bekliyor.